Myanmar: eerste impressies

We zijn nu een dikke week in Myanmar. Al voor we de grens met Thailand oversteken, merken we de verschillen met Thailand: de mannen met hun rokken, de met bast geschilderde gezichten, de armoede, de mix van culturen (moslims, boedhisten, Chinezen, Indiërs,...).  Het is even wennen, terug even onze weg zoeken, letterlijk en figuurlijk. Veel lachende gezichten, zeker als de twee blonde kindjes Ewoud en Marlies komen aangehuppeld. Overal theehuisjes en eten dat meer Indische dan Thaise trekken heeft. Veel Britse koloniale gebouwen, die ooit schitterden maar nu vergane glorie zijn. En ook veel tempels, die toch weer helemaal anders zijn dan de tempels in Thailand, elk met een grote gouden stupa in het midden. Via Mawlamyine trekken we naar de "golden rock", en dan met de trein naar Yangon, de hoofdstad. De treinreis op zich was al een heel avontuur: die hobbelde zo hard dat je eerder het gevoel had dat je op een paard zat dan in een trein.



In het grensstadje Mae Sot eindelijk eens durian, de "koning van het Thaise fruit" gekocht: Pokkenduur, stinkt uren in de wind (sommige hotels verbieden het op de hotelkamer), heeft een harde schil met grote stekels, maar vanbinnen romig als boter en heerlijk zoet.

 

Met z'n vieren en onze rugzakken in een "bakfietsbrommer" naar de grens met Myanmar gereden. Visum was al in Brussel geregeld, maar toch spannend: mogen we binnen of niet? De douanepost leek eerder op een huiskamer (ga gerust zitten, kijk je mee naar de voetbalmatch op TV?) en de douanebeambten wilden vooral samen met Ewoud en Marlies op de foto staan. Yes, gelukt!

Straatbeeld in Mawlamyine, het eerste stadje dat we in Myanmar bezochten.
 

Een van de typische theehuisjes in Myanmar: een kopje zoete straffe thee met melk, en tientallen zoetigheden die ze erbij serveren. Je betaalt wat je opeet, en ze brengen direct een nieuwe portie als een bordje leeg is. Een oneindige zoete waterval dus. Marlies: "Allemaal voor mij?!"
 

In Myanmar beschilderen veel mensen-mannen, vrouwen, jong en oud, hun gezicht met gemalen sandalwood.
 

Een bergdorpje aan de gouden rots

 

 



De gouden rots, een heilige plek voor Myanmar. Een grote steen die balanceert op de rand van een afgrond, en die volgens de legende zijn precieze evenwicht bewaart door een haar van Buddha die in de stupa verstopt zou zitten.

 



De prachtige Schwedagon pagode in Yangon, de hoofdstad van Myanmar. De plek ook waar nobelprijs winares Suu Kyi haar eerste toespraak hield in de jaren 80 voor duizenden toeschouwers, vooraleer ze jarenlang huisarrest kreeg.

 

Hier zijn we aan de "vrijdag"buddha, waar alle mensen die op vrijdag geboren zijn, buddha komen eren. Dus ook Marlies giet kopjes water over de heilige man. Daarna samen op zoek naar de dinsdag-buddha.

Heerlijk om er rustig rond te wandelen, samen met de vele Myamarese (of hoe zeg je dat?) monikken, families,...


 



Spelen met kindjes in een speeltuin in Yangon. Een speeltuin met aan de ene kant zicht op oude koloniale gebouwen en aan de andere kant gloednieuwe hoge kantoorgebouwen.



Straatbeeld in Yangon

 

 



fietstochtje met de riksja in een dorpje aan de overkant van de rivier bij Yangon. De passagiers zitten met de rug naar elkaar. Zie je Ewoud piepen?